چاپخانه‌ها، مثل بسیاری از کسب و کارها از نوسانات نرخ ارز و بالا رفتن قیمت‌ها، آسیب دیدند و در پی بحران کرونا، با مشکلاتی چند مواجه شدند. بالا رفتن منحنی قیمت کاغذ، موجب سقوط سفارش‌های چاپی شد و بسیاری از سفارش‌دهندگان، دست نگه داشتند تا ببینند چه خواهد شد. درآمدهای قابل انتظار آخر سال چاپخانه‌داران یکباره رنگ باخت که چاپخانه‌ها را در پرداخت تعهداتشان با مشکل مواجه خواهد ساخت.
اما روی دیگر سکه، تلاش و سخت‌کوشی شماری از چاپخانه‌ها پا به پای تولیدکنندگان الکل و مواد ضدعفونی‌کننده و محصولات بهداشتی بود تا بتوانند به انبوه تقاضای این محصولات در جامعه پاسخ دهند. شاید در این ماجرا، بعضی تولیدکنندگان و شماری قابل توجه از توزیع‌کنندگان مجاز و غیرمجاز با گران کردن کالاهای بهداشتی مورد نیاز مردم، بهره اقتصادی چشمگیری برده باشند، اما چاپخانه‌ها در ازای انجام این کارهای فرس ماژور و در شرایط شب‌کاری و اضافه‌کاری- که هزینه‌های مضاعفی را به دوش آنها می‌گذارد- مبلغی بیشتر از تعرفه همیشگی نگرفتند، حتی اغلب آنها موفق به دریافت نقدی هزینه چاپ نشدند، بلکه در ازای این کار مسئولانه و پردردسر، چک‌های چندماهه برای سال آینده را دریافت کردند. این درحالی است که آنها در این شب عید پرداخت‌های سنگینی را به عهده دارند.
رفتار دیگری که در چاپخانه‌ها و سایر شرکت‌ها و مؤسسات بخش خصوصی قابل تقدیر است، خودداری از تعدیل نیروها تا حد امکان و به‌ویژه تقبل حقوق و مزایای کارگران در شرایطی است که آگاهانه به خاطر مراقبت‌های لازم جهت مقابله با گسترش ویروس کرونا، سر کار حاضر نمی‌شوند.
بسیاری از چاپخانه‌داران و دست‌اندرکاران رشته‌های پیش از چاپ، تکمیلی و صنایع تبدیلی و بسته‌بندی، قبل از توصیه دولت و ستاد مبارزه با کرونا و زمانی که رئیس‌جمهور از عادی شدن شرایط و کسب و کارها در کشور سخن می‌گفت، تصمیم به کاهش ساعت کار کارکنان گرفتند و ترتیبی فراهم کردند که کمترین میزان تردد و حضور در محل کار را داشته باشند. این اقدام بجا و مسئولانه خانواده چاپ و بسته‌بندی ایران، قابل تقدیر است.
جا دارد دولت و به‌ویژه وزارت دارایی، با درک این شرایط، با خانواده چاپ برخورد کنند و از این صنف با مسئولیت- که عمده تولید داخلی کشور به همراهی آنها وابسته است- حمایت کند، نه این که ادعانامه متمم مالیات چند سال پیش را در برابر آنها بگذارد.
سردبیر
