تحول در کلیشهسازی کنترل پارامترهای چاپ فلکسو
نویسنده: دیوید زوانگ (ترجمه از: ویدا قرهباغی)
چاپ فلکسو مرحله رنسانس خود را میگذارند. از قرن نوزدهم که این روش چاپ ابداع شده است، تا دو دهه قبل هیچوقت “کیفیت چاپ” از این روش انتظار نمیرفته است. اکنون به نظر میرسد این وضعیت درحال تغییر باشد.این تغییر و تحول تا حد زیادی استفاده از چاپ دیجیتال برای بستهبندی را با میزان تولید بیشتر و هزینه کمتر، به چالش میکشد. دیوید زوانگ در این مقاله یکی از تحولات چشمگیر چاپ فلکسو را بررسی میکند که باعث پررنگ شدن چاپ فلکسو در کارهای بستهبندی میشود.
توجه به تمام عواملی که درحین چاپ باید کنترل شوند، مهارتی تخصصی را میطلبد.
دیجیتالی شدن کلیشهسازی فلکسو در اواسط دهه نود میلادی شروع شد ولی برخلاف چاپ افست و گراور، این روند به خاطر کمبود استانداردسازی کلیشه و ظهور آن، بغرنج تر شد و به نحوی آهنگ تغییرات و مزایای وابسته به آن را محدود میکرد.
هرچند که استفاده از کلیشههای لاستیکی به نسبت کلیشههای فتوپلیمری کاهش یافته است، ولی هنوز هم انواع کلیشهها و پروسسورهای مربوط به آن استفاده میشوند. در متداولترین روش تصویرسازی کلیشههای دیجیتال، از کلیشههایی استفاده میکنند که LAMS یا Laser Ablative Mask System دارند، که در آن یک لایه ماسک کربن سیاه مستقیما روی کلیشه قرار گرفته و توسط یک هد لیزر نوردهی میشود. در طول سالها روشهای کلیشهسازی دیجیتال به همراه کیفیت تصویر، پیشرفت کرده است. علیرغم اینکه پروسه LAMS خیلی دقیق نیست، این روش هنوز بیشترین استفاده را در صنعت کلیشه و فلکسوگرافی دارد.
در نمایشگاه دروپا ۲۰۰۸ کداک FLEXCEL NX را معرفی کرد که روشی جایگزین برای LAMS بود و از تاریخ طولانی کداک در تصویرگذاری روی پلیت افست مایه میگرفت. در این روند از یک ماسک حرارتی(TIL) یا Thermal Imaging Layer استفاده میشود و سپس فیلم ظاهر شده را به روی کلیشه لمینیت میکنند. سپس کلیشه را ظاهر میکنند و قسمتهای غیر تصویر شسته میشوند. همانطور که در تصویر I مشاهده میشود، TIL تصاویر بهتری در نقاط هافتون به دست میدهد، مرکب ثبات بیشتری دارد و انرژی مصرفی آن درحد نصف یا یک سوم روش قبلی است.
سیستم تصویرگذاری FLEXCEL NX از تکنولوژی ترام اسکوئراسپات کداک که به مدت بیش از ۲۰ سال برای چاپ افست استفاده میشد، بهره گرفته است. این ترام به نسبت ترام معمولی کنترل بیشتری روی هافتونها دارد و رزولوشن نوری ۱۰۰۰۰ dpi را تولید میکند که حداقل ۲ برابر ظریفتر از سایر روشهاست. اسکوئراسپات و رزولوشن بالاتر، کنترل بیشتری روی تصویرگذاری دارد و تصویر واضح تری به نسبت گراور یا روش LAMS به دست میدهد.
فضای دیگری که کنترل این تکنولوژی تصویرسازی فراهم آورده است، نحوه چیدن ترامها کنار همدیگر است. با ایجاد طرحهای متنوع در یک کلیشه، مقدار مشخص مرکب مورد نیاز برای طیف وسیعی ازتصاویر، سطح چاپی و غیره را بهتر میتوان کنترل کرد. این کار بدون نیاز به فشار زیادی روی کلیشه که از عمر آن میکاهد، انجام میشود. درنهایت امکانی را فراهم میسازد که کار مشابه یا کارهای متنوع روی یک کلیشه با مرکبها و نوردهای آنیلوکس متفاوت چاپ شوند.