راه حمایت از تولید و صادرات جلوگیری از واردات نیست
این روزها برجام به جاهای خوبش رسیده است و نشد ندارد، میشود! هیچ پرونده ای بدون نتیجه بسته نمیشود. تا به امروز نه فقط صنعت ما بلکه همگی صنایع به دلیل تحریمها تحت فشار بودهاند و بیشترین سختی ناشی از آن را هم مردم متحمل شدهاند. ولی باید گفت در صنعت آرایشی بهداشتی سبب خیر هم شد و این صنعت به لحاظ تولید داخلی ۵۰ درصد ارتقا پیدا کرد. کسانی که صاحبان برند بودند و از دیگر کشورها نمایندگی داشتند، راهشان بسته شد. فشاری که روی ما بود یک به جهت بسته شدن بانکها و انتقال نیافتن و جا به جا نشدن پول بود و دیگر این که بنیه ی ارزی کشور پایین آمد و برای این کار دیگر ارزی وجود نداشت و با عنایت به این دو امر، دولت برای ورود کالایی که اساسی نیست دستور به ممنوعیت داد و همین نیامدن باعث شد در صنعت آرایشی بهداشتی حرفی داشته باشیم. کسانی که قبلا وارد کننده بودند، تبدیل به تولید کننده شدند و حتی تقریبا جای برندها را گرفتنه اند. اما این مساله به این معنی نیست که دیگر واردات لازم نیست! واردات لازم است. اگر راه واردات باز شود،عرضه و تقاضا ایجاد میشود و شکل گیری رقابت سالم، ارتقای صنعت، کیفیت و کارآفرینی اتفاق می افتد. این اتفاقات مثبت در صنایع دیگر هم صدق میکند. وضعیت کیفیت در صنایع دیگر را نمی دانم اما صنعت ما چون با سلامت سر و کار دارد، حتی روی ۹۹درصد آن نمیشود آن حساب کرد و باید ۱۰۰درصد کیفیت آن سرجایش باشد.
ما ۴۰ سال پیش، در زمان انقلاب فقط یک شامپو داشتیم و تمام! اصلا صنعتی به نام صنعت آرایشی بهداشتی وجود نداشت ولی در این چهل ساله، دهها برند با کیفیتهای خوب ایجاد شدند و لازم به ذکر است در این ۴۰ سال، واردات هم آزاد بوده و الگوبرداری شده.
ما نماینده برندی بودیم که اگر آن را وارد می کردیم قیمتش یک میلیون و هشتصد هزار تومن می بود ولی ما همان را به قیمت چهارصد تومان تولید کردیم و کیفیتش عالی است . اما یک نفر هست که می خواهد دقیقا خود آن کالای خارجی را داشته باشد. به همین دلیل برای این که کار به قاچاق کشیده نشود و عرضه و تقاصای سالم وجود داشته باشد، واردات باید باشد اما نه بی رویه! بایستی روی قیمتها و ورودیهای گمرک نظارت انجام شود و عوارضی تعیین شود که جنس خارجی از نظر قیمتی با داخلی رقابت نکند اما از نظر کیفیتی چرا. درواقع قیمت آن به کیفیتش ربط نداشته باشد. واردات باید روی اصول باشد، نه که عوارض پایین تعیین کنند، بلکه عوارض بالاتری برای واردات در نظر بگیرند و آن پول اضافه را به حمایت از تولید داخلی اختصاص دهند. آن وقت است که صادرات هم اتفاق می افتد. الان هم صادرات انجام می دهیم اما رقم آن، چندان خوب نیست.
متاسفانه ممنوعیتها، کارشناسی نشد و دو سال و نیم پیش، وزیر صمت ناگهان این ممنوعیت را اعلام کردند و این مساله را در نظر نگرفتند که فرایند واردات، فرایندی یک شبه نیست که بتوان برایش اینگونه تصمیم گرفت. پولها از قبل داده میشود، پیش بینی میشود، حمل و نقل میشود، بسیاری از کالاها روی آب بودند، بسیاری در گمرک بودند و غیره. با این تفاسیر مشکلات عدیده ای برایمان ایجاد شد و قاچاق نیز صورت گرفت. در گذشته بین۱۸۰ تا ۱۹۰ عضو داشتیم که نماینده برندها بودند و به محض وارد شدن کالای تقلبی و قاچاق، شرکت به سازمان غذا و دارو اعتراض می کرد و اطلاع رسانی می شد و قضیه را جمع می کردند اما با این حال ورود جنس قاچاق و فیک بی معنی بود زیرا همه چیز روی اصول پیش می رفت و انجام می شد . با شروع تحریمها بود که ورود قاچاق و فیک شروع شد.
برای کنترل قاچاق، وزارت صمت باید میزان واردات و تولیدات را برای صنایع مختلف مدیریت کند. آن هم طبق شرایطی و با نظر اتحادیهها! دولت می بایست تشکلها، اتحادیه و اتاق بازرگانی را دخالت دهد و وارد بازی کند و از آنها نظر کارشناسی بخواهد و این کمک بسیار بزرگی است!
مشکل دیگری که وجود دارد، ساختار به وجود آمده ای است که می گوید قیمت کارخانه تا مصرف کننده باید درج شود و آن مارجینهایی که دولت در نظر گرفته است. که البته به نظر من نشدنی است و احتمال دارد خیلی از کارخانهها تعطیل شوند و بیکاری زیادی ایجاد کند. درج قیمت تولید تا مصرف باعث میشود کیفیت افت پیدا کند تا برای تولید کننده به صرفه باشد و همین امر ممکن است تعطیلی کارخانهها و شرکتهای پخش و غیره را در پی داشته باشد! دخالت دولت بدون کارشناسی و بدون خواستن نظر بخش خصوصی چیزی است که کار ما را خراب میکند.
