اینجا ایران است، مثل هیچ‌جا نیست. شرایط سیاسی و بین‌المللی کشور ما پس از انقلاب تاکنون به‌گونه‌ای بوده است که تقریباً همیشه در صدر خبرها بوده‌ایم. همین نکته کافی است که بدانیم تا چه حد غیرعادی هستیم. شرایط پرتناقض اجتماعی و بحران‌ّهای متعدد را پست سر گذاشته‌ایم و باز هم در حال تجربه‌ایم. هم حاکمیت و هم مردم به نوعی در چالش با این بحران‌ها مهارت پیدا کرده‌اند. به‌گونه‌ای که هزار برابر شدن قیمت بعضی کالاها طی ۴۰ سال و فرورفتن طبقه متوسط به زیر خط فقر و شکل‌گیری حدود ۱۱ میلیون حاشیه‌نشین به نوعی از هر دو طرف مدیریت می‌شود.
چیزهای عجیب و غریب در اقتصاد، در سیاست، در فرهنگ و هنر و ورزش و تفریح و توریسم و همه چیز ما فراوان است، حاشیه‌ها و شایعات و بیم و امیدها و آمارهای حداکثری در هر زمینه‌ای و در هر گوشه‌ای می‌جوشد. پرونده‌های شگفت‌انگیز فساد و ارقام باورنکردنی اختلاس و ماجراهای تکان‌دهنده در چالش‌های سیاسی، اجتماعی و حتی خانوادگی و صنفی، دیگر عادی به نظر می‌رسد.
در چنین فضایی باز هم ما همچنان کار خود را می‌کنیم، اگرچه این کار، بیکاری باشد. و اگر نیمی از چاپخانه‌ّها بیکار باشند، در عوض جنگ قدرت برای ریاست اتحادیه چاپخانه‌داران و حاشیه‌های آن مانند سایر پدیده‌های شگفت‌انگیز به عادی‌ترین وجه در جریان‌اند.
این ویژگی‌ها را کم و بیش در هر عرصه‌ای می‌توان دید، از جمله در برخورد با کرونا و بیماری کوید۱۹، صحبت تنها بر سر آمار مبتلایان و جانباختگان نیست. در حالی‌که تقریباً در تمام جهان بر اثر کرونا، بورس سقوط کرده، در ایران بورس هر روز می‌ترکاند! همچنان که ارز نیز می‌ترکاند و در حالی‌که همه مسئولان و رسانه‌ها مبارزه با تورم را فریاد می‌زنند، حجم نقدینگی پیش چشم همگان دارد باز هم ورم می‌کند.
اینجا و آنجا اما ویژگی‌های دلگرم‌کننده‌ای هم پیدا می‌شود. شاید ایران از معدود کشورهایی باشد که در تیر ماه دو نمایشگاه (هردو مرتبط با چاپ) در آن برگزار می‌شود: نمایشگاه چاپ دیجیتال و نمایشگاه کاغذ و مقوا.
به امید روزهای بهتر با رعایت پروتکل‌ّهای بهداشتی به بازدید این نمایشگاه‌ها می‌رویم.
سردبیر
