مشکلات صنعت چاپ را به پای اتحادیه چاپخانه‌داران ننویسید!

سرمقاله اردیبهشت ماهنامه صنعت چاپ با عنوان «خانواده چاپ بی‌پناه در تندباد حوادث» ضمن طرح مطالبی بجا و صحیح از مشکلات چاپخانه‌داران با یک جمع‌بندی به گمان من ناصواب، اتحادیه چاپخانه‌داران تهران را ناتوان از ایفای وظایف خود، معرفی کرده است.
این اظهارنظر برای اینجانب در مقام سرپرست اتحادیه چاپخانه‌داران تهران، گران آمد و لازم دیدم ضمن بیان گلایه خود، از اقدامات این اتحادیه در راستای منافع صنف چاپخانه‌داران دفاع کنم.
روشن است که اشاره سرمقاله نشریه محترم صنعت چاپ به اتفاقات پس از انتخابات اخیر هیأت مدیره اتحادیه چاپخانه‌داران در تیرماه ۹۸ است که تاکنون ادامه یافته و هنوز هم اعضای منتخب هیأت مدیره جدید کار قانونی خود را شروع نکرده‌اند. اما بر اساس، قانون نظام صنفی در چنین مواردی با اعلام اتاق اصناف، هیأت مدیره دوره قبل، مسئول کلیه امور جاری اتحادیه می‌باشد. تا انتخابات تأیید شود.
لازم می‌دانم به اطلاع خوانندگان محترم ماهنامه صنعت چاپ برسانم که اینجانب تمام تلاش خود را برای همه آنچه می‌باید در راستای منافع صنف، انجام می‌شد، به کار گرفته‌ام و تاکنون هم هیچ کاری از اعضا رها شده یا بلاتکلیف نمانده و پیگیری‌ها و اقدامات لازم از سوی اتحادیه در همه موارد انجام شده است.
یکی از مواردی که به طور جدی دنبال می‌کنم، پیگیری وام ۱۲ درصدی مصوب ستاد ملی مبارزه با کرونا است که از طریق وزارت ارشاد و وزارت کار و رفاه اجتماعی به شدت پیگیری می‌کنم و هفته گذشته نیز با جناب دکتر جوادی معاون محترم فرهنگی وزارت ارشاد در این‌باره جلسه داشته‌ام. همچنین پیگیری‌های مکرر با وزارت صمت در مورد لغو عوارض گمرکی برای ماشین‌آلات صنعت چاپ ساخت قبل از سال ۲۰۱۰ صورت گرفته است و علیرغم تعدد مکاتبات و پیگیری‌های حضوری، حالا قرار گذاشته‌ایم در معیت کارشناسان وزارت صمت از چندین چاپخانه بازدید داشته باشیم، تا شرایط واقعی و وضعیت عینی چاپخانه‌ها را از نزدیک ببینند و نسبت به این تصمیم تجدیدنظر کنند.
وعده‌هایی که عمل نمی‌شود!
آنچه به‌درستی از شرایط سخت چاپخانه‌ها به‌ویژه در شرایط کرونا، در سرمقاله صنعت چاپ به قلم سردبیر عنوان شده است، در واقع تا حد زیادی، ناشی از خلف وعده مسولان و دولت محترم است. برای مثال همین وعده دولت را مبنی بر تخصیص وام ۱۲ درصدی به کارگران و نیز وام ۱۲ تا ۱۶ درصدی به کارفرمایانی که از تعطیلی‌ها و تبعات ناشی از کرونا درآمد خود را از دست داده‌اند، در نظر بگیرید. انتظار می‌رفت با ارائه مدارک مثبته، این وام‌ها در وجه افراد و واحدهای معرفی شده پرداخت می‌شد، اما متأسفانه علیرغم پیگیری‌ دو ماهه، هنوز تحقق نیافته است. ما فهرست دقیقی از تمام چاپخانه‌هایی که اسامی را اعلام کرده‌اند، تهیه و ارایه داده‌ایم، یک بار گفتند فایل PDF بدهید و بار دیگر گفته شد فایل اکسل بفرستید، پانزده روز تمام کارکنان دفتر اتحادیه روی تهیه و تدوین این فهرست وقت گذاشته‌اند که کاری بی‌نقص ارایه شود و بارها پیگیری در وزارتخانه‌ها و ادارات مربوطه انجام شده است.
لیکن وقتی دولت به وعده‌های خود عمل نمی‌کند، چه می‌توان کرد؟ این جور مسائل از اراده ما بیرون است. اما درباره آنچه به خود اتحادیه مربوط است، هیچ کوتاهی نشده و نمی‌شود. تمام سعی ما این است که کارها در همان روز و ظرف کمترین زمان به انجام برسد. اما وقتی قرار باشد گره‌ای به دست دولت باز شود و تعلل می‌کنند، چه می‌توان گفت؟
پارسال به دعوت مقامی مسئول به وزارت صنعت، معدن و تجارت رفتم، در جلسه‌ای که با حضور مسولان دیگر اتحادیه‌های صنفی صنعت چاپ برگزار شد، از بنده خواستند که صحبت کنم، عرض کردم من حرفی ندارم و به احترام دعوت شما به اینجا آمده‌ام، بارها خواست‌های خود را مطرح کرده‌ایم ولی معمولاً با وعده انجام آن‌ها ما را روانه می‌کنند. حالا هم تمام صحبت‌ها و درخواست‌های خود را در چهار صفحه نوشته‌ام که تقدیم می‌کنم. بعد گفته شد که وزیر وقت وزارت صمت تأکید کرده‌‌اند که این درخواست‌ها با فوریت پیگیری شود. ولی متأسفانه پس از قریب به ۲۰ نامه پس از آن تاریخ به وزارت صمت نوشتم و هنوز هم به وعده‌هایی که داده‌اند (و ظاهراً از نظر مساعد وزیر محترم نیز برخوردار بوده‌اند)، عمل نشده است.
آیا به نظر سردبیر محترم نشریه وزین صنعت چاپ، باید اتحادیه را ناتوان از ایفای نقش خود قلمداد کرد یا آن مقامات دولتی را که هیچ تعهدی در قبال وعده‌هایی که می‌دهند، احساس نمی‌کنند؟
بسیاری از مشکلاتی که در سرمقاله ماهنامه به آن‌ها اشاره شده، حرف دل ماست و کاملاً منطقی است، اما ناکامی در حل این معضلات و اجحافی که به خانواده چاپ می‌شود، نباید به پای اتحادیه نوشته شود. اتحادیه همه تلاش خود را کرده است، اما دولتمردان به قولی که می‌دهند پایبند نیستند ـ حتی اگر بخواهید به ناتوانی اتحادیه اشاره کنید و به مسائل و حاشیه‌های انتخابات هیأت مدیره آن استناد کنید، باز هم باید دولت و مقامات مسئول و ناظر بر انتخابات صنفی را در برخورد با این رویداد مقصر دانست. واقعاً تأسف‌بار است که پس از یک سال هنوز نتوانسته‌اند این مسأله را به سرانجام برسانند. همین هفته گذشته اعلام شد که کاندیداهای منتخب بیایند در جلسه‌ای با تقسیم وظایف، کار خود را آغاز کنند، اما چیزی نگذشت که این دعوت را پس گرفتند. شما که در این کشور زندگی می‌کنید، از این واقعیت‌ها آگاه هستید و از رسانه‌ها جز این انتظار نمی‌رود، بنابراین با ساز و کارهایی مشکل‌ساز و برخی امتیازهای غیرمعمول و پاره‌ای بی‌نظمی‌ها و بی‌قانونی‌ها در اینجا و آنجا آشنایی دارید، نباید اتحادیه را به خاطر ناتوانی در برابر دولت سرزنش کنید. چرا که همه تلاش‌های ما در بعضی زمینه‌ها به خاطر بی‌قانونی و بی‌نظمی به نتیجه نمی‌رسد. فرض کنید که اتحادیه‌ها چاپخانه‌داران تهران با مشکلات ناشی از اختلاف و اعتراض کاندیداها مواجه نمی‌شد و مثل سایر اتحادیه به کار خود مشغول بود، آیا در مسائل مثل گرفتن وام مصوب ستاد کرونا و حذف عوارض گمرکی نامناسب و تعامل با بانک‌ها برای نوسازی چاپخانه‌ها، موفق‌تر عمل می‌کرد؟ آیا صنوف دیگر که مشکلات بلاتکلیفی هیأت مدیره منتخب را ندارند، در مسائل مشابه توانسته‌اند حرف خود را در مواجهه با دولت و بانک و غیره به کرسی بنشانند؟ شما بارها در گزارش‌های خود به مسائل و مشکلات نوسازی چاپخانه‌ها پرداخته‌اید و خوب می‌دانید که الان صنعت چاپ از نظر نوسازی و توسعه چه وضع اسفباری دارد. چرا باید این صنعت به چنین روزی بیفتد؟ واضح است چون دولت حمایت نمی‌کند، نه وام کم‌بهره، نه معافیت مالیاتی و نه هیچگونه حمایت دیگری از چاپخانه‌دار صورت نمی‌گیرد. چرا چاپخانه‌دار با تحمل کلی مشکلات مالی و روانی باید از ورود یک ماشین چندساله و دست دوم هم عاجز باشد. ما همه می‌دانیم ایده‌ال است ماشین ساخت ۲۰۲۰ وارد کنیم، می‌دانیم که صنعت چاپ نیاز به بازسازی و نوسازی دارد، اما کدام چاپخانه‌دار می‌تواند ۱۸ -۱۷ میلیارد تومان برای یک ماشین ۷۴ – SM که ماشین معمولی به حساب می‌آید هزینه کند؟ چرا بانک‌ها ماشین چاپ را به‌عنوان وثیقه قبول نمی‌کنند و فقط وثیقه ملکی از ما طلب می‌کنند؟ جالب است که ملک تجاری را هم نمی‌پذیرند و صریحاً در بانک‌ها عنوان می‌کنند که فقط ملک مسکونی را به‌عنوان وثیقه می‌پذیرند. آیا حل این مسائل و رفع موانع توسعه صنعت چاپ در بانک‌ها، از دست اتحادیه ساخته است؟ شما نیک می‌دانید که چندین سال است مسئولان اتحادیه در دوره‌های مختلف و از جمله اینجانب در این شرایط بارها برای رفع این موانع به همه مقامات و نهادهای مربوطه مراجعه کرده‌ایم ولی هیچ دستاوردی نداشته‌ایم.
در بسیاری از کشورها به مشاغل آسیب‌دیده از کرونا از سوی دولت کمک‌های معینی داده شده و معافیت‌هایی در نظر گرفته شده است، اما متأسفانه چاپخانه‌داران در اینجا شاهد تحقق هیچ‌یک از وعده‌های دولت نبوده‌اند، در پایان همدلی خود را با فرازی از سرمقاله ماهنامه صنعت چاپ ابراز می‌کنم که «کمتر مقام مسئول و متولی تولید و صادرات کشور، از نقش تعیین‌کننده خانواده چاپ در تکمیل و ارائه همه تولیدات کشور قدردانی کرده و شأن این صنف خدمتگزار تولید و حامی صادرات را به‌جا‌ آورده است.» و از شما می‌خواهم گناه این کاستی‌ها را یک‌طرفه به گردن اتحادیه نیاندازید.