آن بیست سال و سند چشمانداز هیچی
دستکم برای تامین برق تصمیمی عاقلانه بگیرید
با پشت سر گذاشتن پاییز، لحظهشماری برای پایان سال و آغاز سال جدید، شروع میشود. چند گام دیگر به سال ۱۴۰۴ مانده، سالی که به نام «چشمانداز برنامه بیستساله جمهوری اسلامی» سند خورده است. برنامهای مصوب آبان ۱۳۸۲ که آن روز چشمانداز افق ۱۴۰۴ را چنین تصویر کرده است:
«ایران کشوری است توسعهیافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه، با هویت اسلامی و انقلابی، الهامبخش در جهان اسلام و با تعامل سازنده و موثر در روابط بینالملل»
در سطرهای بعدی جامعه ایرانی را در افق این چشمانداز با عباراتی توصیف میکند مانند «متکی بر سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی»، «امن، مستقل و مقتدر»، «پیوستگی مردم و حکومت»، «برخوردار از سلامت، رفاه، امنیت غذایی، تأمین اجتماعی، فرصتهای برابر، توزیع مناسب درآمد، نهاد مستحکم خانواده به دور از فقر، فساد، تبعیض و بهرهمند از محیطزیست مطلوب.» برای جلوگیری از خنده حضار دیگر ادامه ندهیم. اگر خواستید بدانید این کشور خیالی کجاست، سری به این سند چشمانداز بیستساله بزنید.
ما به جای همه این عبارات ناکجاآبادی، تا مرز درگیری با بزرگترین قدرتهای نظامی رفتهایم و سال گذشته با طعنه «زمستان سخت»، منتظر لرزیدن اروپاییها بودیم که بدون گاز روسیه چه غلطی خواهند کرد!
حالا خودمان داریم «پاییز سخت» را با بیبرقی، بیگازی آنهم سیدرصد مردم زیر خط فقر، تجربه میکنیم. تا زمستان یخبندان هم خدا کریم است.
اما در همین قضایای تأمین برق هم دارد فاجعه محیطزیستی و اقتصادی دیگری رقم میخورد. آن هم با تشویق واحدهای صنعتی به نصب نیروگاه و با بهکارگیری ژنراتورهای گازی یا گازوئیلی که آلودگی هوا را هر روز و در بیشتر شهرها به مرز خطرناک میرساند.
آن بیست سال که پودر شد و رفت، اقلاً تو را به خدا برای تامین برق دیگر تصمیمی عاقلانه بگیرید.
