تحریم‌ها و جهش نرخ ارز، برای هیچ صنعتی خیر نداشته باشد، برای نساجی ایران خیر و برکت داشته است. البته گرانی ارز به تنهایی کارساز نبوده، بیش از آن سیاست‌گذاری و محدودیت واردات پارچه و مبارزه جدی با قاچاق پارچه، بخت به خواب رفته صنعت نساجی را بیدار کرد.
حالا کارخانه‌هایی که چندین سال رکورد را تجربه می‌کردند و حتی به تعطیلی کشیده بودند، خط تولید خود را گردگیری می‌کنند، تا دوباره تار و پودها به هم گره بخورند و توپ‌های پارچه روانه مراحل چاپ و تکمیل شوند. براساس آنچه در برنامه ششم توسعه پیش‌بینی شده، می‌توان انتظار داشت که منبع ورود پارچه از خارج تا پایان برنامه ششم یعنی تا سال ۱۴۰۰ ادامه خواهد داشت.
نه تنها تولید پارچه که چاپ آن هم به برکت فناوری چاپ دیجیتال، از فرصت‌های تازه‌ای برخوردار شده است. چاپگرهای لارج فرمت پارچه، به خاطر سرعت عمل و سهولت اجرا و انعطاف‌پذیری در تغییر طرح و اصلاح رنگ، انگیزه‌ای برای تولید پارچه‌های متنوع با طرح‌های خلاقانه و بازارهای خاص پدید آورده و به سهم خود به صنعت نساجی رونق بخشیده است.
فعالیت چاپکاران دیجیتال پارچه، چراغ خانه امید طراحان پارچه را روشن کرده است. آن‌ها حالا می‌توانند با هزینه‌ای جزیی، ایده خود را به واقع روی پارچه اجرا کنند و ظرف چند ساعت نتیجه کار را در دست داشته باشند، حتی با آن لباس بدوزند و نمونه کار واقعی را ارزیابی و طرح خود را حک و اصلاح و بازآرایی کنند.
سهولت چاپ دیجیتال و دست باز طراحان برای ایده‌پردازی، فرصتی طلایی به مزون‌ها و برندها می‌دهد که خود را در بازار نشان دهند. از طرفی ممنوعیت ورود پارچه‌های خارجی موجب رونق کار آن‌ها شده است. بنابراین همه اجزای یک چرخه اقتصادی سالم و کارآمد فراهم است.
آیا صاحبان صنعت نساجی و صاحبان برندها و چاپکاران پارچه، طراحان مد و دکوراسیون و متخصصان و بازاریابان و صادرکنندگان برای استفاده از این فرصت و ایفای نقش مؤثر در این صحنه آماده شده‌اند؟
با توجه به این که هنوز درصد اندکی از چاپ پارچه‌ها به روش دیجیتال صورت می‌گیرد، جا برای کار در این زمینه فراوان است. چاپکارانی که تجربه‌ای در آماده‌سازی فایل‌های گرافیک و چاپ دیجیتال دارند و به ویژه آنهایی که با ماشین‌های لارج فرمت کار می‌کنند، حالا می‌توانند به این بازار جدید وارد شوند. البته این رشته هم ملاحظات خاص خود را دارد و پیش از هر اقدامی باید هم از بازار تقاضا، هم از تنوع منسوجات و چاپگرها فناوری‌ها و مواد مصرفی و نیز فضای لازم برای کارگاه و انبار و بالاخره تخصص‌های مورد نیاز شناخت پیدا کنند.
