چاپ غیر از اُفست را بیشتر مورد توجه قرار دهیم

  حسین اشفاق مدیر چاپ نقش جهان(اصفهان)

درباره نوسازی و توسعه چاپخانه‌ها، نکاتی به نظرم می‌رسد که فهرست‌وار برای شما می‌گویم. بخش اول، مسائل دولتی است که تقریبا همه ما با آن آشنا هستیم، همان قصه سردرگمی چاپ میان صنایع و ارشاد و قصه صنعت ندانستن چاپ. همچنین تحریم‌ها، نبود مواد اولیه کافی و وابستگی کامل به خارج از ایران، چراکه همه مواد اولیه چاپ، دستگاه‌ها و بیشتر بخش‌ها، وارداتی است و تنها بخشی که ما خودمان داریم، نیروی انسانی و مهارت نیروی کار ما است که داخلی و بومی است وگرنه، مرکب، کاغذ، زینک و خود دستگاه چاپ، وارداتی است و تحریم‌ها هم تاثیر زیادی روی این قضیه می‌گذارد. به‌نظرم حداقل کاری که دولت‌ می‌تواند در این زمینه انجام دهد این است که محدودیت‌های صنایع را کاهش دهد، مالیات‌ها را تا جای ممکن کم‌تر کند تا امکان توسعه فراهم شود.
اما بخش دیگر این است که متاسفانه در صنعت چاپ ایران، به چند دلیل ریشه‌ای و بنیادین، پیشرفت مورد انتظار اتفاق نیفتاده است. یکی از آن‌ها را نبود تحصیلات آکادمیک در این صنعت می‌دانم که بُنیه چاپ ایران، را از نوآوری و خلاقیت دور کرده است و اگر دقت کرده باشید فضای این صنعت بیشتر موروثی و پدر و پسری است. این فضای سنتی، خلاقیت و نوآوری را کور می‌کند. اما در صنایع دیگر، از جمله صنعت دارویی، بهداشتی وغیره، افراد مراحل آموزشی را طی می‌کنند و مواردی مثل تولید، فروش، بازاریابی وغیره را به‌صورت علمی می‌آموزند. اما در صنعت چاپ، اوضاع به‌شکل دیگری است. مثلا عمده‌ترین دلیلی که یک چاپخانه‌دار تصمیم می‌گیرد یک ماشین جدید وارد کند، این است که فلان چاپخانه این دستگاه را آورده و موفق بوده است و نهایت نوآوری یک چاپخانه همین وارد کردن دستگاه است. همین امر باعث شده، بسیای از فرصت‌های خوب صادراتی را از دست بدهیم. به‌خاطر محدودیت‌های موجود و نبود دستگاه این بخش مغفول باقی مانده است. شاید خالی از اهمیت نباشد که مثالی درباره مجموعه خودمان بیاورم. حدودا سال ۱۳۷۹، مجموعه نقش جهان، اولین دستگاه ۴رنگ استان اصفهان را وارد کرد، خاطرم است در همان زمان، همه چاپخانه‌ها، به‌دنبال این بودند که مثل همان ماشین۴رنگ را با همان ویژگی‌ها و آپشن ها وارد کنند، این نشان دهنده این موضوع است که ما نوآوری و خلاقیت نداریم و به‌مرور زمان باعث می‌شود خدمات یک صنعت بیشتر از تقاضای آن شود.
درحال حاضر مهم‌ترین نیاز این صنعت، چه برای توسعه، نوسازی و چه برای سودآوری بیشتر، توجه به بخش‌های مغفول مانده صنعت و خلاقیت است. در همین کشور خودمان، ظرفیت‌های بسیاری وجود دارد که هنوز در چاپ، دست‌نخورده باقی مانده‌اند مثل چاپ روی فلز، پارچه و چرم که اگر به‌آن‌ها توجه شود، سودآوری چشمگیری خواهند داشت. ما در مجموعه نقش جهان، هرسال درحال توسعه و نوسازی هستیم اما حقیقتا آخرین دستگاه اُفستی که وارد کردیم مربوط به سال ۸۹ است و ازآنجایی که به‌این نتیجه رسیدیم که چاپ اُفست به اشباع رسیده است، سعی کردیم در بخش‌های دیگری سرمایه‌گذاری کنیم. درآخر می‌خواهم به همه دوستان هم‌صنف خود بگویم که چاپ، یک بازار بسیار بزرگ در دنیاست که ما گوشه‌ای از آن را گرفته‌ایم و می‌توانیم اتفاقات بزرگی را رقم بزنیم. فقط لازم است بخش‌های دیگر چاپ به‌غیر از چاپ اُفست را بیشتر مورد توجه قرار دهیم و در این بخش‌های جدید سرمایه‌گذاری کنیم، من باور دارم که نتیجه‌ای بهتر از وضع موجود خواهیم گرفت.