سیدرضا حسینی
مدیرعامل آنیل‌پک
مدیران آنیل پک با پس‌زمینه کار رسانه‌ای، ابتدا وارد چاپ روزنامه شدند و در ادامه با تحلیل روند صنعت چاپ، سکان را به سوی حوزه تخصصی چاپ لیبل‌های IML چرخاندند و از سال ۹۶ این کار را استارت زدند. سیدرضا حسینی مدیرعامل آنیل‌پک، می‌گوید «بسته‌بندی یعنی رسانه». او با این دیدگاه، توجه ویژه‌ای به طراحی و کیفیت چاپ لیبل‌های IML دارد. اما برای دستیابی به کیفیتی مطلوب در چاپ و برش لیبل‌های IML (که سال‌ها معضل این رشته بود)، می‌بایست موانع بسیاری را از سر راه برمی‌داشت. حسینی می‌گوید چاپ لیبل IML مستلزم سرمایه‌گذاری در بخش R&D و کسب دانش فنی درباره مواد پلیمری، چاپ، برش و دایکات و نیز صنعت رباتیک، قالب و ماشین آلات تزریق پلاستیک است.
او سرمایه‌گذاری برای راه‌اندازی خط اول لیبل IML را معادل ۵/۳ میلیون یورو فقط جهت ماشین آلات اعلام می‌کند و می‌افزاید: «امسال هم برای ایجاد خط دوم برش و دایکات و راه‌اندازی سیستم ERP مجموعاً حدود یک میلیون یورو هزینه کرده‌ایم. سال گذشته نیز حدود یک میلیارد تومان برای راه‌اندازی آزمایشگاه، نرم افزارهای مدیریت رنگ و تجهیزات کالیبراسیون هزینه شده است.
حسینی براساس مطالعه و تجربه چندساله می‌گوید: اساساً تولید لیبل IML مطابق استاندارد و با کیفیت، تنها در صورتی امکان‌پذیر است که چاپخانه به طور تخصصی از نظر ماشین‌آلات، نرم‌افزارها، دانش فنی، نیروی کار، مواد مصرفی و سیستم گردش کار، به این منظور تجهیز و سازماندهی شده باشد. در غیر این‌صورت تولید لیبل با ضایعات بیشتر و سرعت پائین و سودآوری اندک، انجام خواهد شد که نتیجه مطلوبی در بر نخواهد داشت. به‌طور کلی IML شاخه‌ای فناورانه در حرفه چاپ است.
او در تشریح این جمله اخیر چند کلمه‌ای اضافه می‌کند: «اگر ماشین‌آلات چاپ با آپشن‌ها و تجهیزات مناسب برای چاپ IML فراهم شود و همه شرایط محیطی و فنی چاپ مهیا باشد اما متریال مصرفی از کیفیت لازم برخوردار نباشند، آن دستگاه‌ها هم عملکرد مطلوب را نخواهند داشت. به همین دلیل تمامی پارامترهای تولید اعم از مواد مصرفی، مرکب، لاک، الکل و داروها هر بار که وارد چاپخانه می‌شوند، ابتدا نمونه‌برداری و به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند. همچنین مهندس پلیمر در چاپخانه تمام فیلم‌ها و مواد پلیمری را بررسی می‌کند و پس از تست و تأیید پارامترها و استانداردهای مربوطه، اجازه استفاده از آن‌ها را می‌دهیم.
لیبل‌های ظروف هم برای کاربردهای مختلف تفاوت دارند و ما پیوسته در حال کسب اطلاعات در مورد انواع ظروف و خواص و کاربرد آن‌ها و جنس لیبل‌های سازگار با هر یک از فرآیندهای IML، TML و BML هستیم.
در اینجا مجال پرداختن به جنبه‌های فنی نیست که مثنوی هفتادمن کاغذ می‌شود. این بحث را رها می‌کنیم. و از حسینی درباره صادرات لیبل‌های IML می‌پرسیم و پاسخ می‌شنویم که لیبل‌ها به تنهایی صادر نمی‌شوند، بلکه در واحدهای تولید ظروف، درون قالب قرار می‌گیرند و تنها به همراه محصولات غذایی یا صنعتی، در بازار داخل یا خارج عرضه می‌شوند. اما با توجه اطلاعاتی که از مشتریان عمده مانندکاله، میهن، می‌ماست، کیبی، نستله و غیره داریم، می‌توان گفت از هر ۵۰ میلیون قطعه لیبل‌های ما، حدود ۲۰درصد آن مختص صادرات به کشورهای مختلف از جمله عراق، افغانستان، آسیای میانه، ارمنستان و غیره است. از حسینی می‌پرسیم آیا شرایط اقتصادی کشور بازگشت سرمایه و توسعه امکانات برای چاپ لیبل IML را تضمین می‌کند؟ پاسخ حسینی قاطع است:
بله، صد درصد. ما حجم معاملات را رصد می‌کنیم. علیرغم پاندمی کرونا، سرمایه‌گذاری و رشد معاملات در دنیا روز به روز رشد می‌کند. از این گذشته، علیرغم کوچک شدن سبد خانوار، سبک زندگی طبقه متوسط و به گونه‌ای است که تقاضا برای بسته‌بندی‌های کوچک را بالا می‌برد. امروزه حتی در شهرستان‌ها عرضه محصولاتی مثل خرما، پنیر، ماست و غیره به صورت فله‌ای کمتر به چشم می‌خورد، حتی فروش فله محصولاتی مانند صیفی‌جات و میوه هم روز به روز کمتر و انواع بسته‌بندی شده آن‌ها خریداران بیشتری پیدا می‌کند. بنابراین ما به بازگشت سرمایه و نیز سرمایه‌گذاری بیشتر در آینده امیدواریم.
