کارخانجات و بانک‌های خارجی به خریدار ایرانی تسهیلات نمی‌‌دهند!
سید‌عمادالدین دیلمی مدیر عامل شرکت TMC، نمایندگی ماشین چاپ لیبل اُمت OMET در ایران تأیید می‌کند که سه دستگاه ماشین چاپ رول کم‌عرض اُمت با همکاری خود کارخانه به خریداران ایرانی به صورت اقساطی واگذار شده است، اما بلافاصله تأکید می‌کند این شرایط تنها به اولین ماشین‌هایی که به بازار ایران راه یافتند، داده شد و پس از آن، چنین رویه‌ای معمول نبوده و نیست.
در مورد خبری مبنی بر تقسیط وام بانکی از بانک‌های ترکیه برای خرید ماشین چاپ اُمت در ازای پرداخت ریالی در ایران توسط کارگزاری به نام نعیم می‌پرسیم، دیلمی پاسخ می‌دهد که او یکی از پیشکسوتان صنعت لیبل در ترکیه است سال‌ها نمایندگی کارخانه امت در ترکیه را داشته و اینک شریک شرکت TMC است. اما چنین شرایطی نه از جانب وی و نه از جانب TMC به هیچ کس پیشنهاد نشده است.»
دیلمی سپس تأکید می‌کند: «هیچ کارخانه‌ای مستقیم وارد معامله قسطی با مشتری نمی‌شود و معمولاً بانک‌ها چنین تعهداتی را می‌پذیرند. اما تا آنجا که من می‌دانم هیچ بانکی چنین تسهیلاتی را به ایرانیان نمی‌دهد.»
مدیرعامل TMC در ادامه به فروش اولین دستگاه‌های ماشین چاپ لیبل امت برمی‌گردد و می‌گوید: «اولین سری ماشینهای امت با شرایط خوب و به صورت قسطی یورویی از سوی کارخانه با معرفی شرکت TMC به دو چاپخانه دار تحویل داده شد. دو دستگاه از این ماشین‌‌ها در چاپ کیاما و یکی نیز در کامل برچسب نصب شده‌اند.»
او اضافه می‌کند:اکنون هر یک از این چاپخانه‌ها صاحب ۴ دستگاه اُمت هستند.»
دیلمی یادآور می‌شود: «الان به هیچ وجه کارخانه چنین کاری را انجام نمی‌دهد. مسئولیت تقسیط وام یورویی به عهده بانک‌های عامل است. بانک‌های ایرانی باید به چاپخانه‌ها وام بدهند تا آن‌ها از کارخانه‌های خارجی دستگاه وارد کنند.»
صحبت از وثیقه به میان می‌آید که از مشکلات جدی چاپخانه‌داران است، می‌گوید بعضی مشتریان، از اعتبار بالایی نزد بانک‌ها برخوردارند که بدون وثیقه ملکی چنین وام‌هایی گرفته اند. متأسفانه بانک‌ها معمولا از پذیرفتن ماشین چاپ به عنوان وثیقه خودداری می‌کنند و اغلب وثیقه‌های ملکی سنگین از چاپخانه‌داران طلب می‌کنند.»
دیلمی از مشکلات چاپخانه‌داران برای ورود ماشین به خوبی آگاه است.
«تأمین نقدینگی در حجم بالا برای ماشینهای چاپ لیبل پیشرفته، به خودی خود، کاری است دشوار تأمین وثیقه‌های سنگین برای گرفتن تسهیلات نیز مشکل جدی دیگری است. اما شاید از اینها بالاتر، تغییر نرخ ارز باشد که ناگهان قدرت خرید سرمایه‌گذاران را تقلیل می دهد. بعضی چاپخانه داران که برای تامین ارز نیمایی مدتی معطل شدند، با بالا رفتن نرخ یورو، دچار زیان‌های شدیدی شدند و شاید ۵-۴ میلیارد تومان کم بیاورند.»
وی سپس به پیچ و خم‌های معاملات بانکی با خارج اشاره می کند که به خاطر تحریم‌ها از سوی بانک‌های واسط در کشورهای امارات، ترکیه و ارمنستان انجام می‌شود.
همین انتقال از بانک خارج از ایران، رقم قابل توجهی هزینه روی دست چاپخانه‌دار و خریدار تجهیزات چاپ می‌گذارد.»
دیلمی در ادامه به مقایسه بازار کار ماشینهای لیبل رول کم‌عرض با چاپخانه‌های افست می‌پردازد. «کسانی که چاپخانه فعال چاپ رول دارند، مشتریان عمده و کارهای پرتیراژ دارند و متناسب با آن، به ارتقای ماشین‌آلات و تأمین منابع مالی مورد نیاز اقدام می‌کنند. اما بعضی چاپخانه‌داران افست که با رکود مواجه شده‌اند به گمان رونق کسب و کار لیبل، به سوی این بازار شیفت می‌کنند، با این تصویر که یک دستگاه ماشین قدیمی رول کم‌عرض خریداری کنند و شروع کنند به چاپ، اما واقعیت این است که در رشته لیبل، شرایط با چاپ افست متقاوت است. شاید در رشته افست خرید ماشین ساخت ۵ سال پیش هم کارآیی و توجیه داشته باشد. ولی صنعت لیبل اقتضا می‌کند که روی پیشرفته‌ترین دستگاه‌ها، سرمایه‌گذاری شود، اغلب کسانی که با تصور چاپخانه‌داری افست سراغ لیبل می‌آیند، با مشکل مواجه می‌شوند.
چاپکاران لیبل ناگزیر از نوسازی
دیلمی در ادامه توضیحات خود درباره تفاوت بازار افست ورقی، با چاپ فلکسو و ماشینهای رول کم و عرض، می‌گوید:
«بازار چاپ لیبل نسبت به بازار افست ورقی، بازار جذاب تری است. و البته پر رقابت و با آهنگ رشد فناوری بالاتر. سپس یادآور می‌شود:
«رقابت از قفسه و ویترین فروشگاه‌ها آغاز می‌شود و به چاپخانه‌ها کشیده می‌شود. وقتی یک شرکت شامپویی با لیبل جدید مثلا ۶ رنگ به اضافه طلاکوب و افکت های خاص روانه بازار می‌کند، دیگر شرکت‌های تولید کننده شامپو هم ناگزیر می‌شوند، به ارتقای کیفیت و زیبایی لیبل‌های محصولات خود بیاندیشند. این انتظار بلافاصله به چاپخانه‌های درگیر در کار لیبل منتقل می‌شود.
اگر به هفت سال پیش برگردیم، حد مطلوب بازار چاپ ۴ رنگ فلکسو بود، بعد شد ۴ رنگ به اضافه ورنی uv، سال بعد آستانه تقاضا به ۶ رنگ واتربیس رسید، بعد شد ۶ رنگ یووی، سال بعد از آن طلاکوبی و چاپ سیلک نیز به این خواسته‌ها افزوده شد. حالا اغلب صاحبان برند ۶ رنگ را برای لیبل‌ها کافی ندانسته و حداقل چاپ ۸ رنگ را می‌پذیرند. در نتیجه لیبل های امروزی از رنگ‌های بسیار شفاف‌تر و جذاب‌تری نسبت به سال‌های گذشته برخوردارند. هم اکنون روال معمول ماشینهای رول کم‌عرض در چین، ده رنگ است. این همه، نتیجه رقابت تولیدکنندگان لوازم آرایشی، بهداشتی، دارویی و غذایی است»
مدیرعامل TMC در ادامه می‌گوید: «زمانی بود که یک دستگاه ماشین چاپ افست جی تی اُ چهاررنگ یا دوورقی چهاررنگ، ماشینی خاص به شمار می‌آمد، حالا وضع بسیار فرق کرده، بویژه در صنعت لیبل، حالا چاپخانه‌ای که ماشین کمتر از ۸ رنگ دارد، کار کردن برایش سخت می‌شود البته از آنجا که لیبل بازاری رو به رشد دارد، سرمایه‌گذاری در این زمینه، جواب می‌دهد، چرا که تقاضا برای لیبل‌های جذاب زیاد است. اغلب به یاد داریم که در سال‌های گذشته حجم قابل توجهی سفارش لیبل به ترکیه داده می‌شد ولی حالا خوشبختانه همه سفارش‌های لیبل در چاپخانه‌های کشور خودمان چاپ می‌شود. »
دیلمی سپس میدان رقابت را از سطح دو برند یا دو کارخانه تولیدی صنایع آرایشی و بهداشتی یا غذایی فراتر می‌برد:
« به محض این که در ترکیه دستگاهی نصب شود، ایران هم باید آن ماشین را وارد کند و گرنه عقب می‌ماند. اگر در امارات دستگاهی نصب شود که جلوه‌های ویژه‌ای به لیبل محصولات آرایشی و بهداشتی ببخشد، ایران هم باید آن دستگاه را وارد کند. چنین رقابتی در بازار افست به چشم نمی‌خورد.»
وی در پایان این ویژگی توسعه فناوری و ارتقای پیاپی صنعت لیبل را دلیلی می‌داند بر این که اغلب کارخانجات تولیدی ترجیح می‌دهند خودشان وارد کار چاپ نشوند و آن را به چاپخانه‌های بیرون سفارش بدهند، تا به جای وابستگی به امکانات محدود چاپ درون کارخانه خود، این بخش از کار را به چاپانه‌های تخصصی بسپرند.
