متأسفانه اتحادیه‌ها دستاورد خاصی ندارند
پیمان کوفی
نام خانه چاپ و طرح به عنوان اولین واحد چاپ دیجیتال در تاریخ صنعت چاپ ایران ثبت شده است. حالا از آن چاپخانه نکته سخنی به گوش ما می‌رسد، چرا که دیگر با نام و عنوان و آن زمینه فعالیت، دیگر حضور ندارد. اما در هنگامه بحث جایگاه صنفی چاپ دیجیتال، بد نیست سراغ مدیر داخلی سابق چاپ و طرح که امروز در چاپخانه بزرگ پیواژ فعالیت دارد، برویم و نظر او را در این باره جویا شویم.
اوایل که چاپ دیجیتال وارد کشور شد، اغلب چاپخانه‌داران افست، آن را به رسمیت نمی‌شناختند و جدی نمی‌گرفتند. چندی بعد، صحبت پیوستن به چاپ دیجیتال به اتحادیه لیتوگرافان مطرح شد. نمی‌دانم این یا آن اتحادیه، می‌خواهد برای چاپ دیجیتال چه کار کند. تا زمانی که خانه چاپ وطرح در چاپ دیجیتال فعال بود، ما تأثیر محسوس از تعلق به اتحادیه‌ها احساس نکردیم.
هم‌اکنون چاپخانه افست با ظرفیت بالا و ماشین‌های بزرگ و پیشرفته و خدمات جعبه‌سازی، در منطقه شهریار، زیر مجموعه اتحادیه قرار گرفته است. باز هم تفاوتن قابل توجهی ملاحظه نمی‌شود.
شما ببینید اتحادیه چاپخانه‌داران و لیتوگرافان بارها تعرفه و سقف قیمت تعیین کرده‌اند ولی در عمل نتوانسته‌اند آن را جا بیاندازند. در چنین اوضاع و احوالی، اگر چاپ دیجیتال اتحادیه مستقل داشته باشد، باز هم کارخاصی نمی‌تواند بکند. اتحادیه‌ها متأسفانه دستاوردهای قابل اعتنایی ندارند. نه در تأمین منابع و نه حمایت و تسهیلاتی دولتی و وام‌های کم بهره و غیره یا …
بنابراین گمان نمی‌کنم امروز هم پیوستن چاپ دیجیتال به اتحادیه لیتوگرافان چندان مهم قلمداد شود.
