گروه پژوهش
به طور تاریخی دو شیوه برای ساخت جواهر وجود داشته است. یکی به صورت دست‌ساز و دیگری با استفاده از ریخته‌گری لاست واکس یا Lost-Wax Casting (ریخته‌گری لاست واکس نوع خاصی از ریخته‌گری فلز مذاب(معمولاً نقره، طلا، برنز و یا برنج) است که درون قالب‌هایی از جنس موم یا خاک رس انجام می‌شود. هر دو شیوه به تخصص فنی بالایی نیاز دارند، بسیار زمان‌بر هستند و اشتباهات می‌تواند بسیار گران تمام شود.
ولی امروزه طراحی دیجیتال و چاپ سه بعدی توانسته این روش‌های کهن را تا حد زیادی دگرگون کند. روش‌های چاپ سه بعدی که مکمل روش‌های سنتی است، فرصت‌های جدیدی در طراحی و تولید جواهرات فراهم آورده و امکان سفارشی‌سازی و شخصی‌سازی را برای مشتریان به ارمغان می‌آورد.
جواهراتی که با استفاده از چاپ سه بعدی طراحی شده‌اند، به نوعی از اصول ریخته‌گری لاست واکس استفاده کرده و در عین حال از مزایای طراحی دیجیتال و فرایند تولید افزایشی بهره می‌برد.
در ریخته‌گری سنتی لاست واکس طراحان الگو را با دست روی موم حک کرده، آن را درون قالب قرار داده و می‌سوزانند. سپس فلزات گران‌بها را درون گودی قالب می‌ریزند تا جواهر شکل بگیرد. برای ساخت شکل نهایی طراحان قطعه ریخته‌گری شده را پولیش و پرداخت می‌کنند.
با استفاده از سیستم گردش کار دیجیتال جواهرسازان از نرم‌افزار CAD برای طراحی دیجیتال و انتقال آن به چاپگر سه بعدی استفاده می‌کنند. الگوهای مورد نیاز برای قرار دادن درون قالب نیز به همین‌گونه ساخته می‌شوند. پس از سوزانده شدن الگوهای پوزتیو، بقیه مراحل مثل ریخته‌گری سنتی انجام می‌شود. به لطف شیوه‌های دیجیتال زمان طراحی و تولید دستی الگوها حذف شده و طراح را به‌راحتی می‌توان حفظ و نگهداری کرد؛ آن را تغییر داد؛ اصلاح کرد و در صورت نیاز مجدداً ساخت.
تاکنون پیچیدگی طراحی و فرایندهای تولید باعث می‌شد تا ساخت جواهرت سفارشی بسیار گران از آب دربیاید. با استفاده از ابزار دیجیتال جواهرفروشان می‌توانند جواهرات سفارشی را نیز همراه با دیگر تولیدات انبوه خود به‌عنوان یک ارزش افزوده به مشتریانشان ارائه کنند. امروزه شما می‌توانید به یک جواهرفروشی بروید و یک حلقه عروسی با طرحی منحصربه‌فرد متناسب با سلیقه خودتان سفارش دهید.
جواهرفروش و مشتری می‌توانند با یکدیگر در مورد طرح تبادل نظر کنند و یک ساعت بعد مشتری یک نمونه از حلقه درخواستی خود را عملاً امتحان کند. سرعت بالای نسل جدید با چاپگرهای دیجیتال زمان چاپ سه بعدی را تا حد زیادی کاهش داده است.
فاصله بین طراحی و تولید در حال حاضر بسیار کاهش یافته و فرایند جواهرسازی بسیار آسان شده است. حکاکی و تراشکاری برای یک طرح ویژه دیگر نیاز به استادکار متخصص و صرف زمان زیاد نیاز ندارد.
